Teatr pərdələri Şərqin ilk operası olan “Leyli və Məcnun” üçün artıq 114 ildir ki, açılır. Bir əsrdən çox müddət ərzində dəfələrlə səhnələşdirilməyinə baxmayaraq nə aktuallığını itirib, nə də tamaşaçı sevgisini. İlk vaxtlar necə sevilirdisə indi də eyni maraq, eyni məhəbbətlə səhnələşdirilir və baxılır.

Üzeyir bəy Məcnunun ilahi sevgisinə hələ uşaq yaşlarından aşiq olmuşdu. Nə yaxşı ki, 1898-ci ildə böyük yazıçı Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev dahi Məhəmməd Füzulinin poeması əsasında «Məcnun Leylinin məzarı üstündə» adlı səhnəciyi hazırlayıb və nə gözəl ki, təkrarsız səsə malik xanəndə Cabbar Qaryağdıoğlu Məcnun rolunda çıxış edib. Bəzən kiçik hesab etdiyimiz hadisələr böyük uğurun açarı olur. Necə ki, Üzeyir bəy də uşaq qəlbində daşıdığı böyük təəssürat onu “Leyli və Məcnun” operasını yazmağa sövq edir. Əsər yalnız Azərbaycan deyil, dünya musiqisini zənginləşdirir, Şərqin ilk operası kimi tarixə düşür. Leyli ilə Məcnunun nakam sevgi hekayəsi məhz dahi Üzeyir bəyin bəstəsindən sonra dillər əzbərinə çevrilir. Axı musiqi sözü daha tez ovsunlayır və əgər bu, xalq musiqisidirsə, demək ki, operanın kökündə xalqın sevgisi dayanır.

Muğamın Füzulinin böyük sözünə hopması və Üzeyir bəyin də ruhunun muğamla qidalanması “Leyli və Məcnun” operasını 114 ildir ki, partituralarda deyil, qəlblərdə yaşadır. İlahi eşq uğrunda Leyli və Məcnun teatrımızın səhnəsində fəryad qoparır.

Ülviyyə Heydərova